Handkerchief (B) Gypsy Roots Missy Sippy Gent (11-04-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Handkerchief © Rootsville 2019

Deze week een rustige week, slecht één optreden. Daarvoor trok ik alweer richting Gent om in de Missy Sippy, in het kader van hun Local Heroes concerten, de gekke bende van Handkerchief te gaan beluisteren, vooral op aanraden van onze Freddy. Ik was benieuwd.

Handkerchief is een jong collectief uit het Antwerpse die graag experimenteren met Rock ‘n Roll, Blues, Ska, Gypsy, Gospel, Surf, Calypso and Rumba. Voor elk wat wils dus en ze doen dat met veel inzet en power. In 2015 verscheen hun eerste album “Dancing Bones” (album reports) en in 2017 kwam de opvolger “Sean Rain River” (album reports). Beiden redelijk straf spul. Onlangs werd een kleintje uitgebracht met slecht 4 nummers en met de titel “Mutiny Ballads” (album reports). Deze youngsters zitten dus helemaal niet stil.

De band bestaat uit: Christof Annaert (Vocals, Guitar, Blues Harp), Tijs Bonner (Organ, Piano, Guitar, Vocals), Tom De Wilde (Drums), Simon Beeckaert (Double Bass), Rein Reggers (Tenor saxophone), Floris De Smet (sax), Lies Vandeburie (Trumpet) en Nele Paelinck (violin, accordion). Enkel Nele ontbrak op het appel. Het kleine podium van de Missy Sippy stond dus volledig vol.

Heel wat muziekliefhebbers hadden de weg naar Missy Sippy gevonden, en het ging blijken dat ze volkomen gelijk hadden. Waar andere bands er onmiddellijk stevig invliegen kregen we bij Handkerchief, het ietwat tragere “Congo Rain” als opener. Wat mij opviel is dat Christof een stem heeft die doet denken aan Tom Waits, rauw en doorleefd, wat goed bij deze song pastte. Wat daarna volgde kan men moeilijk in één bepaald muzikaal vakje stoppen. Songs als “All Aboard”, ‘Jungle Fever’, ‘Barber Shop’ of ‘Cherie Mabella’ deden mij denken aan een mengelmoes tussen New Orleans Second Line met invloeden van Les Négresses Vertes tot Mano Negra. Zet daar die schuurpapierstem erbij van Christof en je hebt een heel maffe combinatie. Swingend en warm door de blazers en een stijl waarvan je niet kan blijven stilzitten. Shake that bootie baby ! Met ‘Basement’ mocht Lies haar zangkunsten bovenhalen en de eerste set knalde weg met het geweldige ‘El Corazon’. Schitterende eerste helft zou Frank Raes zeggen, mocht het over voetbal gaan.

Korte pauze om op adem te komen en de droge keel te smeren en we konden er terug tegen aan. Het is duidelijk dat wij hier te maken hebben met 7 topmuzikanten. Het muzikaal niveau scheerde hoge toppen en dat bij een bescheidenheid die de band volledig siert. Weerom een iets trager nummer om te starten met ‘Leaving Harbour’. Ondertussen waren er wat tafeltjes en stoelen aan de kant gezet want velen hadden zin om de benen te strekken bij deze zuiderse klanken. Ze konden dat zonder moeite doen want het bleef allemaal zeer dansbaar met ‘Fishbone’, ‘Mathilde’, ‘Calypso’ en ‘Cuban Jail’.

Zo gingen we stilaan naar einde optreden en ondertussen stond de dansvloer vol. We kregen wel nog een schitterende ‘Blues On Parade’ voorgeschoteld en toen bleek het over te zijn. Niet dus, want de aanwezigen wilden duidelijk nog meer en dat kregen ze ook. Dik verdiend by the way. Nog drie bissers om ons op weg naar huis te helpen.

Alweer een geweldig optreden daar in Gent, waar ze een fijne neus hebben voor het boeken van goede en jonge bands. Keep on the good work , zou ik zo zeggen.

Marcel